- Siz umudunuzu hiç mi kaybetmezsiniz?
- Hiç kaybetmem.
- Neden? Nasıl?
- İlk umudumu kaybetseydim şimdi hayatta değildim çünkü.
Hani o gece;
Gecenin karanlığında oğul vermiş arı kovanı gibi
uçuşurken serseri mermiler;
hiç birinin, hiç birimize değmeyeceğini umut etmiştim.
Hiç birisi, hiç birimize değmemişti ya çocuk…
O gece hayattaydık ya…
O umut, geçmişteki tüm umutların baharı olmuştu…
En yoksun olduğum anda
rüzgârlı bayırda on misket bulmuştum ya, çocukken hani…
Bir de en yoksul kaldığım günde
on tane bir lira bulmuştum ya hani, çamurun içinde…
Kendimi en çaresiz hissettiğim anda
Bir el uzanıvermişti ya hani karanlığın içinden…
En korktuğum anda
Bir umut çıkagelmişti ya hayatın içinden
Askerler silahlarını doğrultmuşlarken üzerime
O ihtilal günüde…
En yalnız kaldığım anda
Birer birer kaçmıştı ya güvendiklerim
Ve o an doluşuvermişlerdi ya etrafıma
Dost diye bilemediklerim…
Ve onu kaybedeceğimi söylediklerinde
“hayır! Her şey daha güzel olacak”
diye bağırmıştım ya elimde olmadan
acı acı gülümsemişti ya insanlar…
Ve her şey daha güzel olmuştu ya ansızın…
Üstelik de umutsuzlukların içinde
Üstelik de hayat elimden kayıp gidiyor derken…
Hayat bir kez daha doğmuştu ya evimin üstüne…
Anladın mı beni çocuk?
Neden umutsuz kalmam ben hal-i hazırda yaşıyorken…
Anladın mı beni?
Çocuk iri gözlerini kocaman açtı:
Ama nasıl güveniyorsunuz? Nasıl tüm umutlarının
Bir daha
Bir daha
Bir daha
yeşereceğini düşünebiliyorsunuz?
Nerden geliyor size bu güç?
Nasıl da besliyorsunuz o cılız fidanları
Ve nasıl da kocaman oluyor hiç görmediğiniz umutlar?
Çünkü…
Çünkü;
ben bilirim ki
umudu kaybetmek Tanrıyı reddetmektir çocuk!
Ben bilirim ki
Umudu soldurmak ruhunu öldürmektir…
Çünkü ben bilirim ki
Umudu kaybetmek kendini öldürmektir çocuk!
Çünkü ben derim ki
İnsan sadece kendisini kaybettiği zaman
umutlarını kaybeder…
Ben hiç kendimi kaybetmedim ki çocuk…
Haydi, sen de kaybetme.
Her şey daha güzel olacak
Güven bana çocuk…
Doğmamış gün yoktur
Ve her doğan gün
Yeni güzelliklerin doğuşudur…
Şimdi nasılını da öğrendin mi çocuk?
Umudu kaybetmek Tanrıyı reddetmektir!
Umudu soldurmak ruhunu öldürmektir!
Umudu kaybetmek kendini öldürmektir…
Üzgün, hırçın ve (kendince) umutsuz çocuk
Tüm korkularını o an bıraktı bir kenara;
ve seslendi o “hayat” denilen dipsiz kuyuya;
Doğmamış gün yoktur dünyada
Her şey daha da güzel olacaktır
Ben tüm kalbimle inandığım zaman
Hayatın tüm umutlarına…
.
Hiç umutsuz kalmamak dileğiyle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder